همه چی!

دلم می خواد تو این یه هفته که مونده هی بیام اپ کنم.حرفای اخرمو بزنم! 

میگم خوبه دیگه چیزی تحت عنوان انشا نداریما.وگرنه طبق معمول تکلیف میدادن تابستان خود را چگونه گذراندید!!! 

اون وقت من اینجوری میشدم! 

 به لحاظ تفریحات و اینا که هیچ قبرستونی نرفتیم 

از نظر کار های علمی فرهنگیم...بلهههه..بلههه...خیلی هم خوب! 

اول تابستون داداش گراممون واسمون برنامه ریخت ماهم با اعتماد به نفس سفتی سرمونو بالا گرفتیم گفتیم امسال تابستون می ترکونم!!!کلی کتاب متاب خریدیم اهم از کتابای سال بعد و کتابای مضاف بر کتاب درسی!اون اوایل جو گرفتتمون زور میزدیم ۳ ساعت در روز درس می خوندیم.بعد دیگه کم شد تا رسید به حالا که ...... 

چند روز پیش شروع کردن به تیکه انداختن بهم که چقد درس خوندی امسالو ازین حرفا منم به شدت بهم برخورد گفتم مگه من میام جلو شما درس بخونم؟!!(بچه پرووو می باشیم) 

بعدش خیلی شیک رفتم تو اتاقم یه عهد نامه نوشتم که عمرا دیگه بذارم اینا درس خوندنمو ببینن!!!بعدشم گرفتم تختتتت خوابیدم! 

(استعداد های ادمو می کشن اینا...والا) 

حالا با این اوضاع فک کن بخوای ماجرای تابستونتو تعریف کنی....یه خط در میون باس بگی سفری کوتاه مدت در نت داشتم!!!کلی فیلم دیدیم....دهان فارسی وان سرویسیدم!!!دوتا کتابم می خواستم بخونم وسطاش بی خیالش شدم!!! 

لابد اخرشم به عنوان تابستان برتر انتخاب میشه انشام! 

تجربه بهم ثابت کرده تا تو کاری وارد مرحله ی عمل نشدم ازش حرفی نزنم...پیش چند نفر صحبت میکردیم گفتم ایشالا شهید بهشتی قبولم 

دیگه لام تاکام اسم این دانشگارو چند وقتیه نمیارم....خدارو چه دیدی....اومدو یه اتفاقی افتاد اونجا نقبولیدم حالا یکی بیاد جواب اینارو بده 

البته لازم به ذکر من هیچ وقت کم نمیارم 

+راستی دقت کردین تو دو تا پست قبلی کسیو دعوت نکردم واسه بازیه؟؟؟؟ببخشید.اصلا حواسم نبود.الانم اگه بخوام دعوت کنم خیلی لوسه نه؟؟؟ 

یه روز دوستم اومده بود خونمون موقع رفتن حرف از کنکورو این برنامه ها شد.گفت خدا کنه سراسری تهران قبول شم چون مامانم قول داده واسم ماشین بگیره!!! 

 چند وقت پیش تو دستشویی یاد حرفش افتادم(هویی نخند)بعد اومدم بیرون گفتم مامان اگه من سراسری تهران قبول شم برام چیکار می کنی؟؟؟ 

گفت حالا تا اون موقع...ایشالا بودجه شو داشته باشیمو اینا...یه کاری می کنیمحالا انصافا ...خداییش من اصلا ادم مادی گرایی نیستم....یعنی ازونایی نیستم که حسرت داشتن فلان ماشینو...رفتن به فلان جا و خلاصه اینجور چیزارو بخورم.اونم به شوخی به مامیم گفتم. 

کلا چیزایی دل منو به قدر دنیا شاد می کنه که قیمتی نداره...حتی ارزشی نداره...البته برای بقیه...اما برای من همه دنیاس!بماند حالا چی 

ولی تا حالا فکرکردین؟؟؟ادم هر چقدرم پول دار باشه...یه روزی زده میشه...وقتی ادم همه چی داشته باشه دیگه لذتی از داشتن مثلا یه ماشین خوب....یه خونه ی شیک...یا خوردن یه غذای پرفکت توی نایس ترین رستوران و خیلی چیزای دیگه نمیبره.انگار اشباع میشه از همه چی. 

من که اونقدر پول ندارم که هر وقت اراده کنم اون چیزی که می خوام در اختیارم باشه.خدارو شکر گشنه هم نموندم! 

اما دوس دارم تو ایندم وضعم یه جوری باشه که لذت ببرم از اونچه که دارم..طمع تلاش برای بدست اوردن خواسته هامو بچشم...از طرفیم  محتاج نباشم...مخصوصا به این خلق خدا 

احساس می کنم این طور زندگی کردن راحت ترم هست...ارامشش بیشتره..دغدغه اش کمتره...تو وقتی سرتاپاتو طلا گرفتی نگرانی همش یکی یه بلایی سرت بیاره...یا دزد بزنه خونت زندگیتو به با بده....و هزار جور نگرانی دیگه! 

شنبه فاینال دارم.به سرم زده دیگه از ترم بعد نرم!اخه احساس می کنم دارم طوطیوار می خونم زبان رو.با خودم فکر کردم چه فایده داره همینطوری بری بالا مدرکم بگیری بعد ازت ۴ تا سوال کردن شروع کنی به سوت زدن؟!!!می خوام تا همینجا رو خودم کار کنم دایره vocab مو گسترش بدم....یه خورده speaking تمرین کنم بعد ادامه بدم..هان؟؟؟ 

پ.ن1:شاید بازم اپ کنم....شاید! 

پ.ن2:همیشه تو انتخاب عنوان گیر می کنم..ااااه....!