قروقاطی می باشم!

این بده که ادم ثبات نداشته باشه؟؟؟ 

مسلما بده! 

اما یه وقتایی من اینجوری می شم.یعنی ثبات ندارم! 

مثلا یه روز غد و مغرور و سنگم...یه روز دیگه عکس العملم به همون مورد دیروزی مثل یه پر می مونه! 

الان اگه کسی تو جریان اپای من باشه فکر کنم دیگه با هر بار اپ کردن من بالا بیاره! 

ببخشید اما دلم می خواد تو وبم از چیزایی که فکرمو مشغول می کنه....منو ناراحت یا خوش حال می کنه....ازحال روز متفاوت و ضد و نقیضم..دلم می خواد همه ی اینارو بنویسم. 

معذرت می خوام اگه حال کسو بهم میزنم! 

اما متاسفانه یا خوش بختانه دلم وقتی ارووم میشه که حرفامو اینجا بزنم.(گفتم بگم که بعدا پیش خودتون پشت سرم حرف نزنید!) 

این روزا  متنظر یه تلنگرم فقط که گریم بگیره!دیشب خیلی عادی نشستم فیلم my sister,s keeper رو میدیدم.فیلمش خیییییییلی احساسی و قشنگ بود....شاید اونقدر که من براش گریه کردم تو طول فیلم و بعدش ناراحت کننده نبوده باشه.اما حال من مثل یه توده ی کاه بود که با یه کبریت روشن شعله ور میشه! 

موقع خواب یه دل سیر گریه کردم! 

همیشه اون زمانی که دلم می خواست و احتیاج داشتم به گریه کردن تا سبک شم....گریه نمی کردم!نمی دونم چرا؟!!موقع ی دفن بابا بزرگم خیلی عادی واساده بودم داشتم نگاه می کردم....یه قطره اشکم نریختم!اما بعد مراسماش...وقتی برگشتم تو خونمون تا یه مدت هر شب کارم گریه بود! 

خیلی اتفاقای دیگه اینطوری برام افتادن. 

سر جریان چند روز پیشم پر بودم از بغض.....اما گریه نکردم...3 روز گذشت بعد من تازه دیشب جرقه م زده شد و خودمو خالی کردم! 

به خودم میگم باید همه این جریانارو فراموش کنم....به خودم قوت قلب میدم....سعی می کنم موضوع خنده دار جور کنم که بهش بخندم....و هزار جور کار دیگه!حتی واسه بیشتر سنگ کردن قلبم به اون بنده خدا هم رحم نمی کنم و ازون مایه می ذارم....می گم جهنم که رفت!!!درک...!(حالا انگار خودم نخواستم که بره...پرو می باشیم دیگر!!!)

اما....نمی تونم بی تفاوت باشم!نمی تونم اینقدر زود ساده ازش بگذرم! 

همین چند وقت پیش تو وبم یه چی در مورد اینکه کاش ذهن ادم مثل فلش مموری بود تا هر چی نمی خواستیمو از توش پاک می کردیم....نوشته بودم.

ذهن ما فلش مموری نیست و نمی تونیم هر چی که ناراحتمون می کنه رو ازش پاک کنیم! 

الان من افسرده نیستم.اما....نمی دونم چجوری می تونم حالم رو توصیف کنم! 

انگار انواع احساسات توی روح من جمع شدن!احساسات خلاصه نمی شه تو عشق و نفرت! 

انواع دیگه ایم داره!عذاب وجدان...دین....دلتنگی....نگرانی...که البته اینای که نام بردم بخشی از اون حس های مختلفیه که در من داره خودشو نشون میده!تازه بخشی! 

فکر کن همه ی اینا توی تو قاطی بشن!همه باهم! 

یه جور حالت گیجی و سردرگمی بوجود میاره برام! 

میدونم اینم گوشه ای از موانع زندگیه!میشه گفت من اول راهمو این از ابتدایی ترین مشکلات و سختی هاییه که باهاش دارم روبرو میشم!  

چرت گفتم همه چیو فراموش می کنم تو 2تا پست قبلی!!!چرت به معنای واقعیه کلمه!اونم چرت گفته!هممون اینجور مواقع فقط چرته که میگیم! 

مگه میشه؟!! 

اره می تونیم باهاش کنار بیایم و رفته رفته تغییرات اطرافمونو بپذیریم! 

اما محاله فراموش کنیم...با هم بودن ها...دور شدن ها....مرگ....ازدست دادن....حوادث....خیلی چیزای دیگه محاله فراموش بشن!مگه تو یه حالت! 

اونم فراموشیه!!!سرمون به یه جا بخوره فرمت میشه همه اطلاعاتمون! 

خلاصه که اره فرزندم....! 

منم از این قائده مستثنی نیستم.همین جا حرف چند وقت پیشم رو تصحیح می کنم!نمی تونم فراموش کنم چی بر ما گذشت! 

اما ناچاریم به عادت کردن و گنجوندن تمام این خاطرات به صندوقچه ی قلبمون(شایدم ذهنمون!!نیدونم!) 

همون صندوقچه که هر چند وقت یه بار میریم سراغش و خاکای روشو فوت می کنیم و بازش میکنیم و با درد می خندیم!دوباره می بندیم و به روال عادی زندگیمون ادامه میدیم! 

و این برنامه ادامه دارد.....! 

یه خورده بعد تر نوشت:جون من این عکس رو ببینید!فقط جون مادرتون نگین وای چه بی حیاسو اینا!این بچه ا اینقدش تونست منو بخندونه...اون وقت این دنیا یا این هیکلش تو این ۳ روز هیچ کاره مثبتی انجام نداد!